همه سلول های بدن برای ادامه فعالیت خود نیاز به غذا و مواد مغذی مخصوص به خود را دارند. مغز نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. کاربرد بسیاری از این ریزمغذی ها بر روی مغز و اثر بخشی آن ها بر روی عملکرد شناختی و حرکتی مغز بررسی و به اثبات رسیده است.
فقدان عناصر مورد نیاز مغزی، تولید انرژی سلولی را مختل کرده و در نتیجه، علائم خستگی و کمبود انرژی بروز پیدا کند.
در این بین برخی از مواد و هورمون های مترشحه از مغز نیز نقش پررنگتری را در انجام عملکرد صحیح و کارآمد مغز بر عهده دارند که از جمله می توان به سه هورمون مغزی (ناقل های عصبی) دوپامین، نوراپی نفرین و سروتونین که در این عملکرد نقش اساسی را ایفا می کنند اشاره کرد.
نوراپی نفرین مسئولیت تهیه و تنظیم انرژی مغزی و کنترل هیجانات روزانه مغز را به عهده دارد. از طرفی سروتونین میزان خواب و رفع خستگی و لذت را تعیین می کند، این ماده در بین کارشناسان علوم اعصاب به عنوان جاری کننده احساس خوب نیز شناخته می شود. به عبارت دیگر سروتونین حس خوشبینی و رضایتمندی را در وجود ما افزایش می یابد
دوپامین نیز نوعی پیام رسان عصبی است که در بیشتر مهره داران و بی مهرگان وجود دارد این ماده تاثیر مثبتی روی کنترل مراکز پاداش و لذت در مغز دارد. این ماده به ما توانایی و انرژی بیشتری می بخشد و کمبود آن موجب خستگی و بی حوصلگی در افراد می شود. محققان به تازگی دریافتند این ناقل عصبی نه تنها مسئول امید و آرزو است بلکه در تولید ترس و هراس نیز دخالت دارد. همچنین کاهش ذخایر این ماده موجب بروز بیماری های عصبی _حرکتی مانند پارکینسون نیز می گردد. (بیماری پارکینسون نوعی اختلال حرکتی است که با لرزش و سفتی عضلات همراه است.) دوپامین را نمی توان مستقیما به بیمار داد، زیرا قدرت عبور از سد خونی- مغزی را ندارد. بنابراین در این حالت، باید از پیش ساز دوپامین استفاده کرد که زمان رسیدن به مغز، به دوپامین تبدیل شود. از جمله مواد پیش ساز دوپامین می توان به ال-تیروزین اشاره کرد. باید دقت داشت که تیروزین به تنهایی قابلیت تبدیل به دوپامین را ندارد و وجود برخی ریزمغذی ها مانند فولیک اسید و آهن و همچنین ویتامین B6 نیز برای تبدیل تیروزین به دوپامین ضروری می باشد
لازم به ذکر است که تیروزین علاوه بر دوپامین پیش ساز نوراپی نفرین نیز بوده و به همین سبب در فرآیندهای شناختی (حافظه) و تمرکز و استرس و خستگی های ناشی از فعالیت ذهنی نیز موثر است.
پارکینسون چیست؟
بیماری پارکینسون (PD) یک اختلال عصبی است که به طور عمده تحت تأثیر نورون های تولید کننده دوپامین (“دوپامینرژیک”) در یک ناحیه خاص از مغز به نام توده سیاه واقع است.
علائم بیماری پارکینسون:
– برخی از علائم اولیه پارکینسون می تواند تا چندین سال پیش از مشکلات حرکتی بوجود آید. این علائم اولیه عبارتند از: کاهش قدرت بویایی (آنوسمی)، یبوست، دست خط کوچک و تنگ، تغییر صدا، حالت ایستاده
– چهار مشکل اصلی حرکتی که مشاهده می شود عبارتند از: لرزش (لرزش که هنگام استراحت اتفاق می افتد)، حرکات آهسته، سفتی بازوها ، پاها و تنه، مشکلات مربوط به تعادل و تمایل به افتادن
– علائم ثانویه شامل موارد زیر است: حالت چهره خنثی، تمایل به گیر کردن هنگام راه رفتن، آهسته و با صدای کم صحبت کردن، کاهش پلک زدن و بلع، تمایل به افتادن ازپشت، کاهش نوسان دستها هنگام راه رفتن
– علائم شدیدتر دیگر ، ممکن است شامل موارد زیر باشد: مناطق پوسته پوسته سفید یا زرد بر روی مناطق چرب پوست ، معروف به درماتیت سبورئیک، افزایش خطر ملانوما ، یک نوع جدی از سرطان پوست، اختلالات خواب از جمله خواب دیدن در بیداری، صحبت کردن و حرکت در طول خواب، افسردگی، اضطراب، توهم، روان پریشی، مشکلات توجه و حافظه، مشکل در رابطه بینایی- مکانی
علائم اولیه بیماری پارکینسون ممکن است قابل تشخیص نباشند. ممکن است بدن شما سعی کند سالها پیش از بروز مشکلات حرکتی با این علائم هشدار دهنده ، شما را نسبت به اختلال حرکتی آگاه کند.
عوامل خطر:
– سن: جوانان به ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می کنند. معمولاً از میانسالی یا کهنسالی شروع می شود و خطر با افزایش سن افزایش می یابد. معمولاً افراد در حدود 60 سال یا بالاتر به این بیماری مبتلا می شوند.
– وراثت: وجود بستگان با سابقه بیماری پارکینسون احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. با این حال ، خطرهنوز اندک است ، مگر اینکه در خانواده خود بستگان زیادی با بیماری پارکینسون داشته باشید.
– جنسیت: مردان بیشتر از زنان در معرض بیماری پارکینسون هستند.
– قرار گرفتن در معرض سموم: قرار گرفتن در معرض علف کش ها و سموم دفع آفات ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را تا حدودی افزایش دهد.
پیشگیری:
از آنجا که علت پارکینسون ناشناخته است ، راههای اثبات شده برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری نیز یک معما باقی مانده است. برخی تحقیقات نشان داده اند که ورزش های هوازی منظم ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد. برخی تحقیقات دیگر نشان داده اند که افرادی که کافئین (که در قهوه ، چای و کولا وجود دارد) می نوشند نسبت به افرادی که نمی نوشند ، کمتر به بیماری پارکینسون مبتلا میشوند. با این حال ، هنوز مشخص نیست که آیا کافئین قطعاً از ابتلا به پارکینسون جلوگیری میکند، یا به طریقی دیگر مرتبط است. در حال حاضر شواهد و مدارک کافی برای نشان دادن نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار برای محافظت در برابر پارکینسون وجود ندارد. چای سبز همچنین با کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط می باشد.
تیروزین چیست؟
تیروزین یک آمینو اسید است. آمینو اسیدها اجزای سازنده پروتئین هستند. بدن، تیروزین را از آمینو اسید دیگری به نام فنیل آلانین می سازد. تیروزین همچنین در محصولات لبنی ، گوشت ، ماهی ، تخم مرغ ، آجیل ، لوبیا ، جو دوسر و گندم یافت می شود. تیروزین بیشتر در مکمل های پروتئینی برای درمان اختلال ارثی به نام فنیل کتونوری (PKU) استفاده می شود. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، نمی توانند فنیل آلانین را به درستی پردازش کنند. در نتیجه آنها نمی توانند تیروزین تولید کنند. برای تأمین نیازهای بدن آنها ، مکمل تیروزین داده می شود. تیروزین همچنین اغلب برای بهبود یادگیری ، حافظه و هوشیاری بخصوص در مواقع استرس زا کاربرد دارد.
چگونه کار می کند؟
بدن از تیروزین برای ساختن پیام رسانهای شیمیایی که در شرایطی درگیر مغز هستند (مانند هوشیاری ذهنی) مورد استفاده قرار می گیرد تداخلات تیروزین:
لوودوپا با تیروزین تداخل دارد. تیروزین ممکن است میزان جذب لوودوپا در بدن را کاهش دهد. تیروزین با کاهش میزان جذب لوودوپا در بدن ، می تواند اثر لودوپا را کاهش دهد. تیروزین و لوودوپا را همزمان مصرف نکنید،هورمون تیروئید با تیروزین تداخل دارد. بدن بطور طبیعی هورمونهای تیروئید تولید می کند. تیروزین ممکن است میزان هورمون تیروئید بدن را افزایش دهد. مصرف تیروزین با قرص های هورمون تیروئید ممکن است هورمون تیروئید بیش از حد ایجاد شود. این می تواند اثرات و عوارض جانبی هورمونهای تیروئید را افزایش دهد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.